لیست اختراعات مهشيد درياب
ليدوكائين به عنوان يك داروي بيحس كننده موضعي، با احتمال كم بروز واكنش هاي آلرژيك و طول مدت بيحسكنندگي متوسط، در فرآورده هاي موضعي با هدف تسكين خارش و درد ناشي از برخي از بيماريهاي پوستي، درمان ناراحتي و خارش ناشي از بيماري هاي ناحيه مقعد و همچنين در فرآيندها وآزمونهاي پوستي و آرايشي، با ايجاد بيحسي موقت و كاهش احساس در پوست و غشاءهاي مخاطي، مورد استفاده قرار مي گيرد. محلوليت ذاتي اين دارو كم بوده، ولي از قابليت نفوذ خوبي برخوردار است. افزايش محلوليت و جذب داروهاي كم محلول درآب مانند ليدوكائين، چالش بسيار بزرگ در مسير تهيه و توسعه اشكال دارويي موضعي است. علاوه بر اين موضوع، تاخير در شروع اثر دارو و ايجاد بيحس كنندگي ناكافي، از ديگر مشكلات فرآورده هاي موضعي حاوي ليدوكائين موجود در بازار دارويي مي باشد. سامانه هاي ميكروامولسيوني به عنوان حامل هاي ذرهاي در ابعاد 100 – 10 نانومتر، سامانههاي شفاف و پايدار از نظر ترموديناميكي هستند كه با اضافه كردن حداقل يك تركيب سورفكتانت (و احتمالا يك تركيب كمك سورفكتانت) به مخلوط روغن و آب، بطور خودبخود تشكيل شده و قادر هستند بسته به نوع ميكروامولسيون تشكيل شده، داروهاي هيدروفيل (آب دوست) و هيدروفوب (آب گريز) را در مقادير نسبتا زياد، سولوبيليزه نمايند. كاربرد موضعي ميكروامولسيون ها به دليل ويسكوزيته كم و لذا زمان ماندگاري پايين در محل مصرف، محدود شده است. يكي از راهكارها براي غلبه بر اين مشكل، تهيه ژلهاي ميكروامولسيوني است كه علاوه بر ويژگي هاي ميكروامولسيون ها، از ويسكوزيته بالا (مناسب)، شفافيت و عدم ايجاد تحريك پوستي نيز برخوردار هستند. در اين اختراع با در نظر گرفتن خصوصيات ويژه سامانه ميكروامولسيوني (از قبيل وجود تعداد زياد ذرات در اندازه نانو و به تبع آن سطح بي نهايت زياد ناحيه بين سطحي ذرات، افزايش ظرفيت سولوبيليزاسيون دارو، افزايش گراديان غلظت و فعاليت ترموديناميكي دارو به سمت پوست، افزايش جذب پوستي و سرعت نفوذ دارو از راه پوست (به واسطه وجود اجزاي سازنده ژل ميكروامولسيوني)، اين فرضيه مطرح گرديد كه نه تنها با استفاده از يك پايه ژل ميكروامولسيوني ميتوان محلوليت داروي ليدوكائين در حامل موضعي را افزايش داد، بلكه با افزايش زمان ماندگاري بر روي موضع و نفوذ دارو به پوست، شروع اثر دارو كاهش يافته و بنابراين، اثربخشي دارو بهبود مييابد.
موارد یافت شده: 1